Yakın zamanda yayınlanan bir çalışma, Satürn‘ün halkalarının birkaç yüz milyon yıl önce iki buzlu uydunun çarpışmasından sonra oluştuğunu öne sürüyor. Diğer kanıtlar, yörüngedeki tozun ve gezegenin bazı uydularının, Satürn ve Güneş sisteminin geri kalanıyla eşzamanlı olarak ortaya çıkmadığını gösteriyor. Satürn’ün halkalarını gizleyen perde aralanıyor
Dahası, Roche Limitinin dışına sürüklenen parçalar birleşerek gezegenin mevcut ay sistemini oluşturmuş olabilir. Satürn ve uydularının 2017’de sona eren Cassini görevinden elde edilen gözlemleri, halkaların ve uyduların çok genç olduğunu gösteren kanıtlarla teoriyi güçlendiriyor. Buna ek olarak, halkalar kütle kaybediyor ve parçacıklar gaz devinin atmosferine sürüklendikçe nihayetinde yok olackalar. Mevcut kayıp oranı, halkaların birkaç yüz milyon yıldan daha uzun süre varlığını sürdüremeyeceğini gösteriyor.
Yeni bulgular, Satürn’ün halkaları ve uydularının Güneş sisteminin geri kalanı kadar eski olduğunu savunan önceki teorilerle çelişiyor. Daha eski modeller, şiddetli çarpışmaların çok daha yaygın olduğu 3,8 ila 4,1 milyar yıl önce Güneş sisteminin kaotik ilk günlerinde çarpışmalar sonucunda olduğunu öne sürüyordu. Ancak dediğimiz gibi, Cassini görevinden elde edilen veriler, halkaların o kadar eski olmadığını gösteriyor.
Satürn’ün uydularıyla ilgili bir başka ilginç bulgu da, birden fazla görevden elde edilen son veri analizine göre, gezegenin atmosferini ısıtıyor olmaları. Bu kanıt gökbilimcilerin Güneş sistemimiz dışındaki halkalı gezegenleri bulmalarına yardımcı olabilir. Cassini verilerinin daha ileri analizleri, Satürn uydusu Enceladus’un yaşam için gerekli altı bileşenin tümünü içerdiğini ortaya koymuştu.
